Avantasia - The Metal Opera-2 (2002)

Metal operanın ikinci ayağı olan bu albüm 2002 yılında piyasaya sürüldü. Projeye destek olanlar yine çok fazla. (Tobias Sammet,Michael Kiske,Kai Hansen,David Defeis,Andre Matos,Bob Catley,Oliver Hartmann,Sharon DenAdel,Rob Rock,Ralf Zdjarstek vokalde - Henjo Richter,Markus Grosskopf,Alex Hotrwarth,Eric Singer,Norman Meiritz,Frank Tischer,Tobias Sammet,Timo Tolkki,Jens Ludwig diğer çalgılarda). Tüm müzik ve sözler birincide olduğu gibi Tobias Sammet'e ait.

Tarz ve yapı olarak birinciye çok benzese de ben nedense bu albümden daha az zevk aldım. Sanırım albüm yapısının çok farklı olmaması ikinci kısımda beni doygunluğa ulaştırdı. Bu fikrim albümün değersiz olduğunu çağrıştırmasın, beş yıldız olmasa da dört yıldızı fazlasıyla hakediyor bu albüm.

Yaklaşık 15 dakikalık "The Seven Angels" ile başlıyor albüm. Parçanın uzunluğundan kendi içinde bir kaç parça daha var zannediyorsunuz. Yumuşak koro girişinden sonra sertleşen parça temposunu buluyor ve klasik Avantasia yapıtı olarak devam ediyor. Çok sesli vokaller parça boyunca sürüyor. Bazı vokallerde 70 li yılların Rainbow'u var. Bazende albümün ismi gibi tam bir opera parçası dinliyorsunuz. Arada hız kazanan vokalsiz tempolar parçaya daha da renk katıp power metal parçası izlenimi de yaratıyor. Özetle dinle dinle bitmiyor, Tobias bu parçayı yaparken klasik bir yapıt olsun diye düşünmüş heralde.

15 dakikalık parçanın arkasından gelen "No Return" ile normal bir albüm parçasına kavuşuyorsunuz. Albümün en iyi parçalarından olan bu parçada power metalin tüm özelliklerini tempoyu düşürmeden yaşayabiliyorsunuz. Son derece hızlı tempoda çalınıyor.



"The Looking Glass" tempoyu biraz düşürse de kesinlikle "In Quest For" gibi frene basmıyor. "In Quest For", "Anywhere" ile beraber albümün en yavaş yorumlanan parçası. Duygusallığı hissedebiliyorsunuz ama çok başarılı bir slow demek zor, yaratıcı sınırları fazla aşamıyor. Slow parçanın arkasından kilise orgu ile başlayan "The Final Sacrifice" ile tempo tekrar yerine geliyor ve sertlik baskın çıkmaya tekrar başlıyor. Vokal daha farklı bol bol çığlıkta duyabiliyorsunuz. Müzik yönünden bakarsak, farklı farklı yerlerinde bir çok değişik grubun tarzından alıntılar varmış gibi hissettiriyor.

"Neverland" ,"Chalice Of Agony","Memory" albüm içinde sırıtmadan başlayıp bitiyorlar. Hepsi kaliteli çalışmalar, birbirlerine benzeseler de kendi içlerinde çok iyi kısımları var. Özellikle "Memory" müzik olarak daha heavy ve biraz daha power metal yapısından ayrılıyor. Nakarat kısımları çok başarılı yorumlanıyor ve Metallica'nın eski zamanlarını hatırlatıyor. Son parça "Into The Unknown" bayan vokalist ile başlayıp daha çok bilgisayar oyunu "Final Fantasy" serisiniz bir parçası gibi devam ediyor. Bu aşamadan sonra toplu vokaller ile sanki albümün kapanış parçası olduğunu hatırlatıyor, arada bazı bölümlerde Tobias tek başına da vokal yapıyor.