Megadeth - The World Needs A Hero (2001)

Risk albümüne ne kadar eleştiri getirmiş olsamda Megadeth ilk başladığı noktadan şu ana kadar geldiği noktada bir Metallica olmadı, yani o kadar değişime uğramadı. Bu albümde de Megadeth önceki albümlerinin etkisini hissettiriyor. Açılış parçası "Disconnect" klasik Megadeth tarzını fazlasıyla yansıtıyor, özellikle giriş yapısı olarak 90lı yılların başındaki tarz geçerli. "The World Needs A Hero" Dave'in gizemli vokali ile başlıyor ve devam ediyor. Zaten ilk kadrodan bu albüme kadar gelenler Dave ve David. Gitarda Al Pitrelli ve davulda da Jimmy Degrasso var bu albümde.

"1000 Times Goodbye" bir dakikalık intro arkasından gelen vokalle kargaşık hisler yaratıyor, aralardaki Pitrelli ve Mustaine'nin soloları ile altı dakikanın üzerinde. "Promises" Megadeth yapısına biraz ters düşen yavaşlıkta ama bence albüme ruh katmış son derece iyi, bazı yerlerinde yine isyankar duyguların ön plana çıkarıldığı duygusal bir parça. Hemen arkasındaki "Recipe For Hate...Warhorse" çok hızlı giriyor ama vokal frene tam anlamıyla basıyor. Önceki albümlerdeki bazı parçalarda yapıldığı gibi kendini sorgulama psikolojisini bu parçada tam olarak buluyorsunuz. "Losing My Senses" ve "Dread And The Fugitive Mind" sanki önceki albümlerinden alınmış benzer parçalar gibi algılansada ben "Countdown To Extinction" albümünü çok sevdiğim için bu son albümde de aynı psikolojiyi yaşayabiliyorum. Verdiğim dört yıldız bu tür benzeşmeler yüzünden. Son parça "When" dokuz dakikanın üzerinde. Sanki Dave kişisel problemlerini yatırmış masaya burada tartışıyor, bazı kısımlarda Metallica tarzında müziklerle de (Am I Evil?) geçmişindekileri lanetliyor heralde.

Bu tür grupların zaman geçtikçe tarihe karışmaya başlaması insanı ister istemez üzüp her şeyin başladığı gibi bitmesinin de normal olduğunu kabul etmesini sağlıyor. Belki Dave yine kendini zorlayacak, gitar çalmaya başlayacak, albümler yapacak ama bir gerçek varki hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, buna bizde dahil...