19 Ağustos 2012

Metallica - St.Anger (2003)

Bu albümü yorumlamadan önce, aldıktan sonra bir-iki hafta boyunca devamlı dinledim. Bunun sebebi ilk dinlemelerimde bende yarattığı olumsuz izlenimin değişip değişmeyeceğini test etmekti.

Albüm normal CD ve stüdyo çekimlerinin olduğu DVD'den oluşuyor. DVD tüm parçaların hepsini tam olarak kapsıyor. İlk defa aldığım bir albüm içinde DVD hediye olarak veriliyor, sanırım kaçak albümlerle rekabet edebilmek için böyle bir yol izlemişler. Ayrıca albüm içinden çıkan kod numarası ile internet sayfasında da daha fazla yararlanma imkanı sağlayabiliyorsunuz.

Kadroda tek değişiklik "Robert Trujillo". "Jason Newsted" den boşalan bass gitara o geçmiş. Albümün kapağı ve içindeki fotograflar oldukça sıradışı. Metallica'nın daha önce denemediği bir tarz, bana Testament'in son zamanlarda çıkarttığı albümlerin kapak çalışmalarını hatırlattı.

Albüm oldukça enteresan hisler yarattı bende. İlk dinlemelerimde içimden geçen duygular, bu albümün Metallica'nın en kötü albümü olduğu ve yeni bir tarz yaratma çabalarında oldukları, artık balonun yavaş yavaş sönmek üzere olduğuydu. Hatta bu albümün yalnızca isim ile ayakta kalabildiğini de düşündüm. Bir türlü adapte olamadım. Bu hisleri Nirvana Nevermind albümünü piyasaya sürdüğünde de hissetmiştim. Dinledikçe fikirlerimi olumlu tarafa doğru kaydırmaya çalışıyorum. En azından çağa ayak uydurabilmek için böyle düşünmek zorundayım. Bu albümde kesinlikle Metallica'nın ilk evrelerindeki parçaları beklemeyin. Belki James yine aynı asiliği ile parçaları okumaya çalışıyor, Lars yine davulda harikalar yaratıyor ama bence tarz kesinlikle benim hoşlandığım sertliğe yaklaşamıyor.

"Frantic" albümün en belirgin çalışmalarından ve açılışı yapıyor. Dinledikçe alışabildiğim ve akılda kalan temposunu hatırlayabildiğim şekilde yorumlanıyor. İçinde geçen Frantic tick tick tick..tock kısımları parçayı öne çıkarabiliyor ama albümün genelini kurtaramıyor.

"St.Anger" benim albümde en çok beğendiğim 3 parçadan biri. Hızlı girişin arkasından gelen James'in yumuşak vokali ve tarz parçadaki derin anlamları albüm ismi olacak kadar önemli yapıyor. "Some Kind Of Monster" 8 dakikanın üzerinde. Bazı yerlerinde değişik aksiyonlar yapmaya çalışsalarda parça fazla değişime uğramadan aynı tempoyu koruyarak gidiyor. Kafanızı çok zorlarsanız ilk devre albümlerindeki parçaları biraz yakalayabiliyorsunuz. "Dirty Window" beğendiğim 3 parçadan ki bunlardan biride "Shoot Me Again" sonra geliyor.

Özetlemek gerekirse bu albümün etkisi herkes için çok değişik olacaktır. Benim için zaten 1 puan yorumlarımda verdiğim en az puan, bunun üzerine grubun Metallica olmasından 1 yıldız , özgün bir deneme olduğu için 1 yıldız daha vererek toplam 3 yıldızlık bir albüm. Şu ana kadar kendi sayfamda yorumladığım albümler arasında akılda kalacaklardan biri değil ne yazık ki.

promo

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder