Megadeth - Cryptic Writings (1997)

Megadeth'in çok fazla ses getirmeyen albümlerinden biri. Müzik kalitesi olarak özellikle ilk şarkılarında yumuşama belirtisi var ve diğer albümlere göre daha melodik bir yapıya sahip. 2 sene sonra çıkardıkları Risk albümünde bu yapı aynı şekilde devam ediyor. Metallica'nın çok daha önce başladığı yumuşamaya ister istemez Megadeth'de katılıyor. Bu değişim sert müzikten hoşlananları üzse bile yeni dinleyenlerin oluşmasına da katkıda bulunuyor.

"Trust" düzenli ve zamanla artan bir ritm ile albüme açılışı yapıyor. Vokal başladıktan sonra da aynı temposunu devam ettiriyor. Klasik Megadeth tarzını ve vokalini yansıtsa da yalnızca iyice yumuşayan akustik gitar solosundan sonra bir ara sertleşiyor. "Almost Honest" ve "Use The Man" melodik ve yumuşamış yapıyı sürdürüyorlar. "Mastermind" öncekilere göre sert bir şekilde başlıyor ve vokalde daha mistik bir yapısı var, arka fondan gelen sesler parçaya renk katıyor. "The Disintegrators" kısa ama tam eski günlerdeki gibi sert ve tempolu.

"I'll Get Even" kişisel bunalımın sözlere tam olarak yansıtılması ile oluşmuş melodik ve yumuşak bir çalışma. Bazı kısımlarında Dave vokal yaparken resmen yalvarmış gibi, çaresiz. "Sin" önceki parçaya müzik olarak benziyor ama vokalde daha farklı sert bir tavır mevcut, isyankar tarz hakim parçada. Ayrıca içinde uzun süren gitar sololar mevcut. "A Secret Place" albümün her yönüyle iyi parçalarından. Gitar, vokal ve başlangıcı Megadeth dedirtiyor, albümün en uzun parçası.

Son 4 parça albümü sertleştiriyor ve kıvama getiriyor. Metallica ve Megadeth'in ilk zamanlarını hissedebiliyorsunuz. Özellikle son parça "Fff" sanki Metallica'nın Kill'em All'daki Motorbreath parçası, hem tarz hem tempo çok benziyor.

Fazla bilinmese de siz bu albümü yinede alın arşivde bulunsun, ne de olsa devamı gelmeyebilir.