İlk parça "Sign Of The Cross" üç dakikalık çok kısık bir intro ile başlıyor. Parçada Harris etkisi çok fazla olduğu için Iron Maiden klasiği olmuş, Blaze vokalde kaynayıp gidiyor, yadırgatmıyor. 11 dakikalık çok uzun bir parça olduğu için kendi içinde inmeleri çıkmaları var. Çoğu kısmı vokale gerek duymayan epik tarzda, bazı kısımları tamamen gitar sololar üzerinde kurulmuş. Albümün gidişatının sert olacağını açılış parçası belli ediliyor.
Elemanların solo çalışmaları yüzünden Iron Maiden müzik otoriteleri tarafından o sıralarda kan kaybediyor dense bile bu albüm bence oldukça iyi. Albümde Bruce olmayınca Steve Harris genelde parçaları biraz sertleştirerek kendi istediği kıvama getirmiş ve bass gitarını daha bol kullanarak kendini biraz ön plana çıkarmış, bu duruma daha sert vokal yapan Blaze'in de katkısı var. Özetle bu albüm sanki Iron Maiden albümleri içinde değişik bir albüm olmuş.
Parçaların hepsinde kendi içinde yumuşama ve baş kaldırma duyguları hakim. Tam normal hızda gidiyor derken bir an için vokal ve gitarların hızlanması çok yaygın. Parçalar birbirlerini andırsa da albümün genelinde belirlenen tarz ve sertlik benim beğendiğim ölçülerde olduğu için albüm genel olarak başarılı.
En belirgin parçalar "Man Of The Edge", "Judgement Of Heaven", "Fortunes Of War".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder