Yngwie J.Malmsteen - Odyssey (1988)

Malmsteen 1987 yılında yaşadığı ciddi trafik kazasından sonra bu albüm ile hem patladı hemde dünya çapında tanınma başarısını gösterdi. Bu albümde Yngwie ile beraber Joe Lynn Turner, Bob Daisley, Jens & Anders Johansson görev aldılar. Vokaldeki eksiklik Joe Lynn Turner gibi bir usta ile doldurulmuştu. Yorumlarımda Yngwie'nin albüm hakkındaki kendi yorumlarından da yararlandım.

Gerçekten bu albümün verdiği zevk ne yazık ki daha sonraki albümlerinde aynı tada ulaşamadı. Albümde toplam 11 parça var ve albüm Yngwie'nin 16 yaşındayken yazdığı "Rising Force" ile başlıyor. Rising Force Yngwie'nin albümlerinde kullandığı bir sembol, müziksel olarakta bunu hak ediyor. İçerisindeki gitar sololar, vokal hepsi uyumlu. Üzerinde çok çalıştıktan sonra bu albüme eklendiği kesin. "Hold On" tam tersine Yngwie'nin fazla prova yapmadan dinleyenlerin beğenisi yüzünden albüme eklediği vokale daha önem verilen bir parça. Akapella ile açılan parça "Heaven Tonight" daha çok piyasaya hitap edecek tarzda yazılmış. "Dreaming" oldukça duygusal ve Yngwie'nin albüm çıkmadan önce ölmek üzere olan annesine çalıp tepki alabildiği tek çalışma o yüzden bu albümü de zaten annesine adamış.

Daha sonraki "Bite The Bullet" tamamen bir gitar solodan oluşuyor. Yngwie bu parçayı çalabilmek için çok zorluklar çekmiş ve kırılan kolunun testini yapmış resmen, sonrada albüme eklemiş. Belki de bu parçayı istediği gibi çalmasa müzik hayatı bitip albümlerine nokta koyabilirmiş. Sanki bir önceki gitar solo "Riot In The Dungeons" da devam ediyor. Temposu muhteşem, sonradan giren vokal parçayı daha da muhteşem yapıyor ve sonuna kadar devam ediyor. Albümün iyileri içinde en iyilerinden.

"Deja Vu" belki çok çok iyi bir parça değil ama bu albümü hatırladığımda ilk aklıma gelen. Yngwie, Joe ile bu albümde hızlı bir kaynaşma yaşayınca sanki önceki yaşamda da beraberlermiş gibi düşünerek fikrini söylemiş ve Joe sözlerini yazmış parçanın. Beraber yaptıkları ilk çalışma. "Crystal Ball" içinde doğaçlama soloların olduğu yine Joe ile beraber yazılmış o yüzden de Yngwie etkisinin fazla hissedilmediği bir parça. "Now Is The Time" Jimi Hendrix tarzında bir çalışma. Zaten Yngwie Hendrix'i kendine örnek alan biri, o öldüğü gün o da gerçekten gitar çalmaya başlıyor ve hala elinden hiç bırakmıyor. 1970 de Yngwie 5 yaşında ve annesi ona gitar hediye ediyor! İşte ülkemizde neden çok fazla iyi gitarist ve grup çıkmamasının en açık kanıtı. Elalemin müziğe bakış açısı ile bizim toplumun bakışı!

"Faster Than The Speed Of The Light" oldukça tempolu ve içinde zor hissedilebilen bazı J.S.Bach çalıntıları var zaten bunu da Yngwie kendi itiraf ediyor. "Krakatau" 6 dakikalık enstrümantal bir çalışma ve Yngwie bunu yaparken heavy olmasını hedeflemiş. Baştan sona kadar tempo sert ve ağır. Bu parça hakkında "Metallica'laşmış Metallica" diye yorum bile yapılmış. Siz düşünün artık nasıl bir çalışma! Albümün son parçası "Memories" 12 telli akustik Fender Stratocaster ile çalınıyor ve yaklaşık 1 dakika. Bu albümle beraber Fender Yngwie Malmsteen adını verdiği modelini de piyasaya çıkarmış. Tabi bu olay Malmsteen'i en az Odyssey'in başarısı kadar mutlu etmiş. Daha sonraki senelerde Yngwie'yi iki kez izleme fırsatı bulduğum için bende mutlu oldum tabiki...